Zijne hoogheid, Willem II, trapte af en de bal ging aan het rollen. De klok ging aan en we begonnen. Niet tegen PSV maar tegen ESV! 

Schouten op het eerste bord tegen Oscar (nee, niet voor zijn prestaties op acteer- of regisseergebied). Zijn tactisch inzicht mislukte, en trof dus de op papier sterkste tegenstander. Dat bleek ook in de partij. Het was lastig ondanks de zwarte druk tegen de g3-pion. Maar diep in tijdnood, wist Jordy het punt toch binnen te slepen.

Dat gebeurde nadat Frank op het vierde bord al een onhandige zet van zijn tegenstander had weten af te straffen. In een Londen, we spelen gewoon in Tilburg, zo zijn we immers, alles thuis voor beker, ging zijn tegenstander iets te passief aan het werk. En toen mocht Frank de stelling open gooien en laat dat hem niet twee keer zeggen. Open? Open! De stukken vonden eenvoudig hun weg in de stelling van Morris.

Morris dat lijkt net op Morisnet. Daar was dit verslag bijna aan gewijd, maar toen ging Serpent live. Serpent? Wie is dat? Dat vragen wij ons zelf ook wel eens af over Haast. Haast is Nederlands voor Hurry, maar in deze context ook Mark Haast. Die zich weer eens als slang de stelling van zijn tegenstander Alessandro binnen wist te wurmen. Een pion op c6 met wit is toch wel toch wel prettig en zeker als je de d-lijn onder controle hebt. Nou, dat was dus nog een punt.

Wist Clijsen het compleet te maken? Willem II had ondertussen 2-2 gemaakt terwijl ze met een 0-2 achterstand begonnen. Dus 3-0 voor, dat zou met gemak 4-0 worden. Nouja, voor niets gaat de zon op. Dus er moest geschaakt worden. En ja, dat wist Mark beter te doen dan zijn tegenstander. De beste partij werd er gezegd na afloop. Gewoon uit een stuk, en zo werd Paul van Zon langzaam weggetikt.

4-0, Willem II kampioen. Wat een avond! Kampioenen!