Geschreven door Cees IJzermans

23 november 2024 – Elsloo. De regen sloeg tegen de ramen, de Limburgse heuvels leken steiler dan ooit, en acht spelers van KiNG 1 strompelden de speelzaal in voor een ontmoeting met Zuid-Limburg 2. Zonder bord 9-speler Justin Senders, die zich ziek had gemeld, moesten we improviseren. Wat volgde was een middag vol tactische blunders, bizarre ontsnappingen en een gevecht dat net zo onvoorspelbaar was als de grillige Limburgse wind. De enige constante factor? Onze zoektocht naar friet, die uiteindelijk de grootste overwinning van de dag bleek.

De toon werd al vroeg gezet door Alik Tikranian, die besloot de spanning volledig uit zijn partij te verwijderen door het Russisch te spelen. De stukken bewogen amper, alsof ze tegen elkaar fluisterden: "Laten we vooral geen drama maken." Na een uur werden de handen geschud en was de eerste remise een feit. Een kalme start, maar de chaos volgde snel.

Cees IJzermans, spelend op bord 3, maakte er vervolgens een waar spektakel van – en niet in positieve zin. Hij probeerde een symmetrisch Engels, maar zijn pionnenstorm leek eerder op een wanhoopsoffensief zonder steun. Zijn tegenstander keek toe alsof hij een circusact aanschouwde en strafte het piongegooi genadeloos af. Cees verliet het bord met een nul, en KiNG stond al snel op achterstand. Het begon te voelen als een lange dag.

Mark Clijsen bracht wat rust in de tent met een degelijke remise. Hij speelde tegen een sterker gerate tegenstander, maar bouwde een stelling op als een architect die elk detail perfect uitvoert. Zijn tegenstander vond geen zwakte, en het half punt was een logisch resultaat. Kort daarna volgde invaller Thomas Kaufmann, die op bord 7 een rustige partij speelde. Hoewel zijn spel niet spectaculair was, hield hij de balans en sleepte een waardevol half punt binnen. Daarmee stond het 2½-1½ voor Zuid-Limburg 2, en de spanning begon te stijgen.

Eric de Moor, op bord 1, koos ervoor om de dag nog saaier te maken met de afruilvariant van het Frans. Het leek alsof Eric zich had voorgenomen geen enkele pion te verliezen en vooral rustig af te wachten tot zijn tegenstander besloot op te geven. Het werkte, en Eric pakte een solide remise. Een half punt erbij, maar geen vuurwerk. De stand bleef op 3-2 in het voordeel van Zuid-Limburg, en alle hoop rustte op de borden die nog bezig waren.

Gelukkig stond Jordy Schouten, onze man op bord 5, klaar om de dag wat kleur te geven. Tegen 1. e4 b6 liet hij zien waarom deze opening in serieuze partijen net zo nutteloos is als een paraplu in een storm. Jordy fileerde de stelling met chirurgische precisie en liet zijn tegenstander zien wat er gebeurt als je met zulke nonsens komt opdagen. Een cruciale overwinning bracht de stand op 3-3 en gaf het team weer hoop.

Mark Haast op bord 2 besloot dat hij voor wat drama moest zorgen. Na een briljante opening die voelde als een overwinning op zich, verloor hij volledig de draad. Zijn tegenstander leek een paar keer op het punt te staan om Mark definitief te vloeren, maar liet de kansen keer op keer liggen. Uiteindelijk wist Mark op miraculeuze wijze nog een remise binnen te slepen. "Hoe dan?!" hoorde je hem mopperen toen hij terugkwam van het bord. Met de stand op 3½-3½ lag alles in de handen van Robin Verhoeven.

Robin, spelend op bord 8, zat diep in de problemen. Zijn stukken stonden als toeschouwers aan de zijlijn, en zijn tegenstander had een overmacht die voelde als een tank tegen een fiets. Maar toen gebeurde het onverklaarbare: zijn tegenstander verloor volledig de weg. Uit het niets bood hij remise aan, alsof hij niet meer wist wat hij met zijn eigen voorsprong moest doen. Robin accepteerde het aanbod onmiddellijk, en daarmee was het gelijkspel veiliggesteld. KiNG ontsnapte, en de zucht van verlichting was voelbaar tot in Tilburg.

Voor we terugreden, besloten we de dag passend af te sluiten bij een lokale friettent. De frietbakker stond daar als een generaal die net een veldslag had verloren, zwetend en zuchtend achter zijn frituurpannen. Eric vroeg om een patatje oorlog, maar kreeg alleen mayo. “Dat is al chaotisch genoeg,” bromde de bakker. Jordy bestelde een frikandel speciaal, maar kreeg een kale frikandel met een schep curry. "Speciaal zat," grapte de bakker, en Jordy kon alleen maar lachen.

Met volle magen en een mix van opluchting en frustratie stapten we in de auto. De regen kletterde op de ramen, terwijl Eric met 150 km/u over de snelweg raasde. Achterin zuchtte Mark nog steeds over zijn bijna-verlies, terwijl Robin glimlachend opmerkte: “Gelukkig smaakte de friet naar een overwinning.”

Eindstand: Zuid-Limburg 2 - KiNG 1: 4-4.

Een dag vol dramatische wendingen, tactische blunders en ontsnappingen eindigde met een gelijkspel dat voelde als een overwinning. Op naar de volgende ronde, waar we hopelijk minder afhankelijk zijn van geluk – en meer van ons eigen schaaktalent.