Tilburg – Breda; Willem II – NAC; De eeuwige tweestrijd tussen Textielstad Tilburg en Bourgondisch Breda. De derby tussen KiNG 2 – De Baronie 1 kon dan ook wel eens een hoog risico wedstrijd worden. Of gingen we juist bruggen bouwen tussen de twee steden door deze match-up?

Dat leek wel te gaan gebeuren toen we een goed uur bezig waren. Op enkele borden stonden we duidelijk beter, andere borden waren wat onduidelijk en weer andere borden stonden we beduidend slechter. De punten delen leek voor de hand liggend. En ja hoor, Robbie deed een ‘Frankie’ zoals hij dat zelf zei. Alles werd afgeruild tegen Carlos Hemmers en een remiseaanbod werd dan ook logischerwijs aangenomen.

In welke volgorde het daarna ging, is even onduidelijk, maar met deze eerste brug die geslagen is, kon de wedstrijd echt beginnen. Erik-Jan, die een tijdje uit de running was, mocht zijn plekje op het 1e bord weer bewijzen. Dat mocht hij ditmaal tegen Bas Beijer. Het was een van de borden die wat onduidelijk was aan het begin. Hij had een paard aan de rand gekregen terwijl Bas een paard op f1 had gestald. Toen Bas een kans dacht te zien, kwam het paard van Erik-Jan onverwacht van de rand vandaan om als een soort van valbrug de weg naar de overwinning te plaveien. Een dubbele aanval op dame en loper bracht de eerste overwinning op het scorebord.

Op het tweede bord had Janko al snel een pion gepakt op b7 met zijn dame. Altijd gevaarlijk, want Jasper Willeboordse ging dan ook achter die dame aan. Dat kostte Janko een aantal ontwikkelingszetten en daardoor kreeg Jasper druk op c3 en b2. De pionvoorsprong werd teniet gedaan en de draaiburg werd weer open gezet. Hij ging daarna niet meer dicht dus besloten de heren over te gaan tot remise.

Ondertussen was er van alles gebeurd op het zevende bord bij Bram. Hij was weer eens op avontuur gegaan met zijn dame en had daarbij ook maar een kwaliteit geofferd voor een pion. Rob van Berkel was daar niet van onder de indruk. Hij ruilde dames en met een kwaliteit meer leek dat verstandig. Maar Bram ging er nog eens goed voor zitten, en met de techniek van een opkrulbrug hield hij zijn verdedigingslinie in stand. Rob gaf een kwaliteit terug en in een eindspel met een pion meer voor Bram, werd remise overeengekomen.

Ruben komt ondertussen ook weer steeds meer in vorm en dat mocht hij verder aantonen tegen Arno Slagboom. In een dubieuze opening vanuit zwarts oogpunt, wist Ruben met wit al snel een gezonde pion voor te komen. Net als bij een oorgatbrug, waarbij het opengaande deel van de brug slechts een klein stukje in het midden is, is die kleine voorsprong soms al voldoende om de rest van de partij te beslissen. Het duurde nog even maar Arno kon zijn verdediging niet meer op orde krijgen en het punt was binnen.

Wie ook binnen was? Youri Gerritse! Hij had gehoord dat het over bruggen ging en water had hij al genoeg gezien met de zwemlessen van een van zijn kinderen. Wellicht was een brug over het zwembad heen bouwen wel de oplossing voor hem om vaker langs te komen. Met extra support en enthousiasme gingen we daardoor door op de laatste borden.

Op het laatste bord was Frank Vennix bezig tegen Willem van der Linden. Het was lange tijd een prima partij, maar soms maak je, je het voor jezelf te moeilijk (ja, zo vaak je achter elkaar klopt). Wie bedenkt bijvoorbeeld de zogenoemde kraanbrug? Die gaat open en dicht door te draaien om een verticale z-as. Het was bedacht door een ingenieur, maar het bleek veelal alleen geschikt voor spoorbruggen. Het was wellicht ook populair bij militairen omdat, in tegenstelling tot een valbrug, bij het openen van de brug, het zicht niet werd belemmerd. Maar wellicht daardoor juist teveel angst gezien werd in de dreiging van de tegenstander. Zo ook door Frank die een en ander verkeerd zag gaan met een batterij, hoewel dat eigenlijk niet zo hoefde te zijn. Jammer!

Tussenstand? 3.5-2.5 en de captain en ondergetekende waren nog bezig. Onze captain zat op het vierde bord tegen Jari Rijnen te spelen. Hij zette het allemaal langs op, wist de structuur van de pionnen van Jari aan te tasten en zo in een beter eindspel te komen. Alleen nog een pion winnen en dan zou het daarna een kwestie van techniek worden. De Scherzerbrug, ook wel de rolbasculebrug genoemd, is wel een beetje de brug die de rest typeert. Het is een brug waarbij geen kelder nodig is om het contragewicht te herbergen. Het draaipunt bevindt zich dan ook buiten de constructie. Maar daardoor is er geen onbeperkte doorrijhoogte voor het verkeer. En laat het nu hier mis zijn gegaan voor Thomas. Hij wist namelijk een pion te winnen en kon er daarna nogmaals een winnen met verdubbelde torens op de d-lijn. Hij ging daarna nog achter de achterste achtergebleven pion van Jari aan, maar dat was iets te ver doorgereden. De toren van Thomas die overbleef moest gaan verdedigen waardoor Jari de boel zo kon opzetten dat het leidde naar een remise-eindspel met toren en pion tegen toren.

4-3 en toen gaf de tegenstander van ondergetekende op. 5-3. Vreemd? Niet per se, Rens Oomen had in die stelling al genoeg problemen gekregen in de stelling, maar dat had zo maar anders kunnen zijn als hij, naar het idee van de zwartspeler eerder e5 had gespeeld. We zullen naar de partij kijken als slot, waar wij de ophaalbrug van dicht lieten gaan en de aanval van De Baronie definitief mee wisten af te slaan. De mat die gemist was, was nog mooi overigens.

En dan echt tot slot een bruggetje naar nog wat extra gezelligheid. Er was zoals altijd discussie waar we de overwinning van onze teams gingen vieren. De een wilde bij de Chinees gaan eten, de andere bij de Griek en weer een andere schaakgenoot had Turks bedacht als keuken om van te eten. Ook hiervoor moesten we bruggen bouwen en kwam uiteindelijk Gourmet Market uit de bus als keuze. Een leuke locatie in combinatie met dit thema. De Gourmet Market is namelijk gevestigd in de vroegere polygonale loods, en wat ligt daar voor de deur? Juist, een draaibrug.